Hajnca, Jan (1852–1926)

Heinze, Johann

pseudonym: Branibor, Njeswačidlski, Šćipalca, Šcipalcec Jan

* 13. 11. 1852 Njeswačidło / Neschwitz
† 31. 3. 1926 Wjelećin / Wilthen

Młynski pomocnik, klamar, ludowy basnik.

Syn žiwnosćerja; 1867–69 wučba młynstwa w Haslowje; dźěło jako młynski pomocnik a w druhich słužbach w Serbach, w Drježdźanskej a Lipsčanskej wokolinje, 1883–1919 klamar w Korzymje, do 1904 připódla tkalc, 1919 na wuměnk, přesydlenje do Wjelećina.
H. bě nimo P. Młóńka, w kotrehož tradiciji spočatnje steješe a kotryž jeho jako swojeho naslědnika witaše, najwoblubowaniši serbski ludowy basnik. Spěchowany wot J. A. Smolerja wozjewješe swoje basnje 1876–83 w Serbskich Nowinach a Misionskim Posole. Někotre z nich sej zdobychu w serbskej ludnosći wulku woblubowanosć, na př. wuznaće „Maćernu rěč lubuju“ (1877). Bě wot 1876–83 čłon Maćicy Serbskeje.

DALŠE WOZJ.: „Jana Hajncy Serbske basnje a pěsnje“, Budyšin 1925

ŽÓ./LIT.: O. Wićaz, Nekrolog – Łužica 41 (1926), str. 18; ts., Z listow Jana Hajncy – Łužica 41 (1926/27), str. 20, 54-56, 85-86

Nowy biografiski słownik k stawiznam a kulturje Serbow, wud. wot: Jan Šołta, Pětr Kunze a Franc Šěn, Budyšin: Ludowe nakładnistwo Domowina, 1984