Chóśebuz - 30.08.2025

Serbski institut jo se wobźělił na kompaktnem kursu dolnoserbskeje rěcy

Foto nalipka pópisane z ''Chóśebuz'', běły napis na carnej slězynje, w górnej połojcy nalipka siluetu Chóśebuza. Nalipk se lipjo na žerźi.
Serbski napis ako nalipk w Chóśebuzu © Serbski institut, Šyman Blum

Teke lětosa su žedne sobuźěłaśeŕki a sobuźěłaśerje wobeju chóśebuskeju wótźělenjowu Serbskego instituta se wobźělili na tyźeńskem kursu dolnoserbskeje rěcy w Chóśebuzu. Jano z wótźělenja za regionalne wuwiśe a šćit mjeńšynow su sedymjo pódla byli. Šula za dolnoserbsku rěc a kulturu, ako jo ten kurs wót 28. julija až do 1. awgusta organizěrowała, jo lětosa nowy rekord dostała: nagromadu su měli wěcej ako 100 kursistow. We kursu su wóni zakłady serbskeje rěcy pódłymili, su nawuknuli nowe słowa za wšedne žywjenje kaž teke fachowu leksiku a slědkoju swóje komunikatiwne zamóžnosći treněrowali we krotkich a praktiskich zwucowanjach.

Žedne sobuźěłaśerje Serbskego instituta su kurs pódpěrali, mjazy drugim dr. Fabian Kaulfürst, wjednik rěcywědnego wótźělenja, ako docent. Pó wucbje jo na wobźělniki a wobźělnice cakał wobšyrny ramowy program. Na pśikład stej Evan Bleakly a Šyman Blum ze Serbskego instituta pśedstajiłej swój projekt k rěcnym krajinam (Linguistic Landscapes) w Dolnej Łužycy. Ale my smy póznali tejerownosći tradicionelne recepty k pjacenjeju wót jadneje serbskeje žeńskeje, ako jo serbsku rěc nawuknuła ako góle doma. Slědkoju deje se wobspomnjeś moderne serbske basni, zgromadne spiwanje (ze sobuźěłaśerjom instituta Marekom Slodičku) kaž teke tradicionelny wulět sobotu (lětosa do Lubina). Te wjeleserake aktiwity su „serbski horicont” kursistow kradu rozšyryli.

Za wustajenim interneje rěcneje politiki na Serbskem instituśe su wšykne pśistajone napominane, aby swóje znaśa serbskeje rěcy stawnje pólěpšowali. Serbska rěc njesłužy jano ku komunikaciji mjazy pśistajonymi, ale nałožujo se teke we fachowych rozgronach z drugimi partnarjami we serbskej seśi. Wóny kompaktny kurs, ako se pśewjeźo kužde lěto we prědnem tyźenju lěśojskich ferijow, jo kšuty a wažny źěł pśiswójenja serbskeje rěcy. Wušej togo dajo wón drogotnu góźbu, aby pśišli z drugimi do rozgrona, se zwězali z nimi do seśi, a slědkoju jo to dobra góźba k interkulturnemu wuknjenju.

Napisane wót kursistki Zofije Rädelojc.